فلسفه یهودی در قرون وسطی

نگارنده در این کتاب بر آن است تا نخست تاثیر الاهیات مطرح در کتاب مقدس و الاهیات خاخامی را بر رشد و تکامل فلسفه یهودی در قرون وسطا بررسی کند و سپس تحولات تفکر فلسفی یهودی از قرن نهم تا اواخر قرن پانزدهم را تحلیل نماید.
گفتنی است که فیلسوفان یهودی که در این ایام ظهور کردند، بر آن شدند تا تورات و سنت خاخامی را در پرتو تفکر فلسفی یونانی ـ اسلامی و نیز آموزه های قبالایی تفسیر کنند.
با ظهور “ابن میمون” و نوشته شدن کتاب “دلاله الحائرین” این نظریه پردازی ها به اوج خود رسید در این میان اندیشه های متضادی پیدا شد؛ برخی تفکر ارسطویی را مایه ی ویرانی ایمان یهودی و برخی آن را مایه ی سربلندی و قوام عقاید یهود می دانستند.
برخی مثل شم طوو ابن شم طوو خطر فلسفه یهودی را بیش از نوشته های یونانی می دانستند. اما با این همه، فلسفه ی یهودی پس از فراز و نشیب ها سرانجام در قرون وسطا به اوج شکوفایی رسید.